Nasıl bir insanım ve nasıl bir hayat istiyorum?
Çok iyi niyetli, düşünceli ve yardımsever bir insanım. İnsanların yardımına koşmak, bir şeyin ucundan tutmak, bütüne hizmet etmekten büyük mutluluk duyuyorum.
Ben bu hayat amacımı gerçekleştirmek isterken karşıma ne çıkıyor? Özümle bağlantımı nerede kaybediyorum?
Ama öncelikleri belirlerken bazen zorlanıyorum. İnsanlara hayır dersem, istediklerini yapmazsam kabul görmemekten, sevilmemekten, reddedilmekten korkuyorum ve kendimden vazgeçiyorum. Diğerlerinin ihtiyaçlarına / isteklerine çok fazla öncelik verdiğimdeyse kendimden uzaklaşıyorum ve kendi özümle bağlantımı kaybediyorum.
Özümle bağlantımı kaybedince neler yaşıyorum?
- Hayır diyemiyorum
- Başta hayır diyebilsem bile çok çabuk ikna oluyorum
- Hep başkaları için yaşıyorum, kendim en son sırada geliyorum
- Kendi isteklerime aykırı davrandıkça huzursuzluk ve öfke hissediyorum
- İyi niyetimin kötüye kullanıldığını, sömürüldüğümü hissediyorum
- Kabul görmeye ve onaylanmaya ihtiyacım var
- Kendi isteklerimin arkasında duramıyorum
- İnsanlara sınır koyamıyorum
- Kendimden ödün veriyorum
- Etrafımdaki insanlardan yeterince saygı görmüyorum
- İstemediğim birşeye itiraz etmeye cesaret edemiyorum
- Başkalarının benden beklentisini hemen seziyorum ve o yönde davranıyorum
- Benimle ilgili şeyleri başkalarının belirlemesine izin veriyorum
- İstediklerimi yaptırmakta zorlanıyorum
- Etrafımdaki güçlü karakterlerin çok etkisinde kalıyorum (Eş, kardeşler, şef, iş arkadaşları vb.)
Neyi değiştirmek istiyorum?
Artık hayatımı sürekli başkalarına öncelik verip kendimden vazgeçerek değil kendiminkilerle diğerlerinin istekleri arasında bir denge kurarak yaşamak istiyorum.
Neye direndiğim için acı çekiyorum? ( Neyi kabul etmeye, neyi bırakmaya, neyle yüzleşmeye direniyorum?)
Kendimi hiçe saydığım ve sürekli diğerlerinin isteklerine öncelik verdiğim sürece mutlu olamayacağım ve kimseden de gerçek saygı göremeyeceğim gerçeğine direnmeyi bırakıyorum. Ne istediğimi bilmekten, sınırımı koymaktan ve kime ne zaman evet ya da hayır diyeceğimi belirlemekten sadece ben sorumluyum. Çevremdekilere hayır dediğimde gelecek her türlü tepkiyi, kabul görmeme, dışlanma ihtimalini kabul ediyorum. Beni gerçekten sevenlerin zaman içinde bunu saygıyla kabulleneceğini biliyorum.
Kantaryonun çiçek özü bana nerede yardımcı olur? Kendi özümle nasıl bağlantı kurabilirim?
Bütüne en büyük hizmeti önce kendimi bilerek, kendi hayat planımı gerçekleştirerek yerine getirebileceğimi idrak edip, odağımı kendi içime, ihtiyaçlarıma, isteklerime çevirdiğimde kendi özümle tekrar bağlantı kuruyorum.
Kendi özümle bağlantıda olduğumda içimdeki hangi potansiyeli ortaya çıkarabilirim?
- Benliğimi güçlendiriyorum, ne istediğimi biliyorum ve rahatlıkla dile getiriyorum
- Kendi sınırlarımı çok iyi koyabiliyorum
- Ne zaman hayır demem gerektiğini çok iyi kestirebiliyorum
- Benden bir şey istendiğinde kısacık içime dönüp, ,,bunu gerçekten istiyor muyum?“ diye soruyorum, içimden gelene göre cevap veriyorum
- Bana iyi gelmeyen şeyin uzun vadede bütüne de iyi gelmeyeceğini biliyorum
- Hakettiğim saygıyı görüyorum
