Nasıl bir insanım ve nasıl bir hayat istiyorum?
Ben var olduğumu hissedebildiğim, güvenle teslim olabildiğim, enerji, neşe ve keyif dolu bir hayat yaşamak istiyorum.
Ben bu hayat amacımı gerçekleştirmek isterken karşıma ne çıkıyor? Özümle bağlantımı nerede kaybediyorum?
Ama var olduğumu hissedebilmem için ihtiyacım olan hayat enerjisini, neşe ve coşkuyu çevremden alamadım (doğumumdan itibaren ilgi görmedim, varlığımla yokluğum bir gibiydi, bebekken saatlerce odamda yalnız bırakılıp, ağladığımda karşılık alamadım, dominant ve baskıcı bir aile ortamında görmezden gelinerek ve kendimi çok güçsüz hissederek büyüdüm, talepsiz, göze çarpmayan, elindekiyle yetinen, itiraz etmeyen ve sorun çıkarmayan olmak zorundaydım vb… ). Kendi varlığımı ve yaşama sevincimi o kadar bastırdım ve duruma o kadar kayıtsız şartsız ve itirazsız teslim oldumki, özümle bağlantımı neredeyse tamamen kaybettim.
Özümle bağlantımı kaybedince neler yaşıyorum?
- Kendimi bir boşlukta gibi hissediyorum, varla yok arası bir yerdeyim
- Sanki bedenim burada, nefes alıyor, konuşuyor, yiyor, içiyorum ama varlığımı hissedemiyorum
- Çevremde olup biten hiçbir şeye ilgi duymuyorum
- Hiçbir şeye sevinemiyor, heyecanlanamıyor, neşe duymuyorum
- Yaşama sevinci hissedemiyorum, hayattan zevk alamıyorum
- Bir şey yapmaya ne enerjim var ne de isteğim var
- Her şey anlamsız ve gereksiz geliyor
- Hiç istemediğim bir isim / çok mutsuz olduğum bir ilişkim / kronik bir hastalığım … var ve ben hiçbir şey yapmadan sadece rolüm gereği tamamen her şeyden vazgeçmiş bir şekilde bedenen bunları sürdürüyorum
- Hayatımda yolunda gitmeyen şeylerde çocukkenki otomatik tepkilerim devreye giriyor ve yine hiçbir şey talep edemiyor, itiraz edemiyor, değiştirmek için bir şey yapamıyor ve kendimi tamamen bırakıyorum
- Yaşamamın bir anlamı yokmuş gibi hissediyorum, ölmek istediğim ve intiharı düşündüğüm olur
- Durum o kadar olumsuz olmasa da, hayatımda bazı konularda içsel olarak tamamen vazgeçmiş durumdayım
- Bir şeyleri değiştirmek için hiçbir gayret gösteremiyorum
- Sanki kronik olarak sıkıntı, boşluk, meraksızlık içindeyim
- Kendimi rüzgârda oradan oraya savrulan kuru, cansız bir yaprak gibi hissediyorum, hayat ne yöne savurursa tepkisiz bir şekilde o yöne savruluyorum
- Bazen aktif olsam ve hatta diğerlerine ilham versem de içsel olarak boşluktayım ve hayattan hiçbir beklentim kalmadı
- Düşük tansiyon rahatsizlığım var
Neyi değiştirmek istiyorum?
Hayat geçip gidiyor ve ben artık hayatımı yarı ölü gibi yaşamak istemiyorum. Varlığımı, neşeyi, heyecanı, merakı yani yaşadığımı hissetmek istiyorum.
Neye direndiğim için acı cekiyorum? ( Neyi kabul etmeye, neyi bırakmaya, neyle yüzleşmeye direniyorum?)
Hayatta olduğumu ama bunun yaşamak olmadığını anlıyorum. Ruhsal olarak tamamen bedenime yerleşmeye, varlığımı ilan etmeye ve kendim için ayağa kalkmaya direnmeyi bırakıyorum. Hayatta ölüm haricinde kayıtsız şartsız teslim olunacak bir şey olmadığını, hiçbir şeyin nihai olmadığını ve her şey her an değişebileceğini, bunda kendi rolümün önemini anlıyor ve sevgiyle kabul ediyorum.
Yaban gülünün özü bana nasıl yardımcı olur? Kendi özümle nasıl bağlantı kurabilirim?
Yaban gülünün özü hayatın benden asla vazgeçmediğini, beni içine çekmek için, yeniden aktif rol almam için bana her gün nasıl fırsatlar sunduğunu görmeme yardımcı oluyor. Tüm varlığımla bedenime, hayatıma, bulunduğum yere ve an’a gelerek kendi özümle yeniden bağlantı kuruyor ve varlığımı hissediyorum. Arafta yaşamayı bırakıyorum, hayattayım ve son nefesime kadar vazgeçmemeye ve geri çekilmeden yaşamaya niyet ediyorum
Kendi özümle bağlantıda olduğumda içimdeki hangi potansiyeli ortaya çıkarabilirim?
- İçimde derinden gelen bir yaşama arzusu ve sevinci var, bu benim özüm
- Hayattan vazgeçmem, tam tersine talepkarım, geri çekilip teslim olmam
- Bana neşe, keyif ve coşku veren şeyleri bilir, yapar ve enerjimi tazelerim
- Yaşama sevincimi ve neşemi etrafıma da bulaştırırım
- Hayatın gerçeklerini kabul eder ve bunlardan olabilecek en iyi şeyi ortaya çıkarmaya çalışırım
- Hayatın değişimine güzel taraflarını hiç gözden kaçırmadan, teslim olmadan ama esnek bir şekilde ayak uydururum
- Olan her şeye şu anda anlayamasam da mutlaka iyi bir yönü olduğu beklentisiyle ve „acaba bana neyi anlatmak, neyi öğretmek, neyimi geliştirip dönüştürmek için oluyor“ anlayışıyla yaklaşırım
- Teslimiyet ve kabul bana huzur verir. Yerinde ve zamanında teslimiyete ve kabule geçerim ama bu benim kenara çekilmem ya da her şeyden vazgeçmem anlamına gelmez. Arzu ve isteklerimi yerine getirmek için elimden geleni yapar ama imkânsızlığını farkedersem de „demekki olmaması daha hayırlı„ diyebilmeyi bilir ve planlarımı ona göre değiştirim.
