Nasıl bir insanım ve nasıl bir hayat istiyorum?
Ben azimli, sorumluluk sahibi ve bütüne hizmet etmeyi, bir şeyi başarmayı seven bir insanım. Kendime meydan okuyarak, sürekli gelişerek, sınırlarımı zorlayıp kendimi aşarak ve sorumluluklarımı hakkıyla yerine getirerek yaşamak istiyorum.
Ben bu hayat amacımı gerçekleştirmek isterken karşıma ne çıkıyor? Özümle bağlantımı nerede kaybediyorum?
Ama ne kadar sorumluluk alabileceğimi, neyi ne kadar kaldırabileceğimi ve sınırlarımı ne kadar zorlayabileceğimi bilmek her zaman kolay olmayabiliyor. Çocukken genelde başarabildiğim şeyler kadar övgü, sevgi ve kabul gördüğüm için içimdeki doğal başarma azmi bazen kendini sadece başardıklarıyla özdeşleştiren, korkudan beslenen bir hırsa dönüşebiliyor ve ben o zaman kendi özümle bağlantımı kaybediyorum. Özümden gelen ses kısılıp içimdeki talepkar ebeveyn beni yönetmeye başladığında kendi sınırlarımı aşıp dönüşme arzum yerini sınırlarımı ihlal etmeye, kaldırabileceğimden fazla sorumluluk almaya ve sonucunda kendimden şüphe edip başaramama korkusu yaşadığım mini krizlere bırakıyor.
Özümle bağlantımı kaybedince neler yaşıyorum?
- Aniden kendimi aldığım işlerin altında eziliyor gibi hissediyorum
- Sorumlukluklarım boyumu aştı ve onları hakkıyla yerine getirememekten çok korkuyorum
- Yüklendiklerimi ve yapmak istediklerimi yapmaya gücüm yetmeyecek gibi hissediyorum
- Bu işi (kariyer değişikliği, sorumluluğun artması, işyerinde pozisyonun yükselmesi, ebeveynlerin zaman zaman yaşadığı durumlar vb. durumlarda ) yapabilecek /bu sorumluluğun altından kalkabilecek gücüm ve yeteneğim olduğundan şüphe ediyorum
- Normalde çok güçlü ve kendime güvenli olmama rağmen şu anda tam tersini hissediyorum
- İşleri / sorumlulukları paylaşmakta çok zorlanıyorum, delegasyon bana o kadar uzakki, her şey sadece benim sorumluluğummuş ve ben yapmak zorundaymışım gibi hissediyorum
- Fazladan aldığım sorumluluklarla kendimi öyle vazgeçilemez olduğum pozisyonlara getirdimki, o sorumlulukları hiçbir zaman başkasına devredemeyecekmişim gibi hissediyorum
- Ben yapamadığımda arkadaşlarıma iş kalacak diye hasta olsam bile evde kalamam
Neyi değiştirmek istiyorum?
Ama ben artık kendime kaldirabileceğimden çok fazlasını yüklemenin stresinden yoruldum. Kendimi azimle ama aşırı stres altına girmeden aşıp, keyifle geliştirmek istiyorum.
Neye direndiğim için acı çekiyorum? ( Neyi kabul etmeye, neyi bırakmaya, neyle yüzleşmeye direniyorum?)
Benim de insan olduğum ve her insan gibi sınırlarım olduğu, sınırlarımı aştığımda başarıya ulaşsam bile yaşadığım stresle kendi kendimi bitirdiğim gerçeğine direnmeyi bırakıyorum. Kendimi başardıklarımla özdeşleştirmeyi bırakıyorum. Gerçek sevginin koşulsuz olduğunu, başardıklarımla elde ettigim kabul ve sevginin gerçek olmadığı ve bedelinin kendimi bitirmek olduğunu görüyorum.
Karaağacın çiçek özü bana nerede yardımcı olur? Kendi özümle nasıl bağlantı kurabilirim?
Karaağacın çiçek özü kendimi ve insana özgü sınırlarımı kabul etmeme yardımcı oluyor. Hayattaki en büyük sorumluluğumun stres dolu insanüstü başarılar göstermek değil, kendi hayat planımı neşe, keyif ve coşkuyla gerçekleştirmek olduğunu anlıyor ve kendi özümle yeniden bağlantı kuruyorum. Kendi sınırlarıma saygıyla, bana iyi gelecek şekilde genişleterek, gerektiğinde sorumluluklarımı paylaşarak ve azimle elimden gelenin en iyisini yaparak gelişmeye izin veriyorum.
Kendi özümle bağlantıda olduğumda içimdeki hangi potansiyeli ortaya çıkarabilirim?
- Sağlıklı bir sorumluluk bilincim vardır
- En büyük sorumluluğun kendime karşı olduğunun farkındayım
- Kendi sınırlarımı bilirim
- Yeri geldiğinde zevkle sorumluluk alır, işi yüklenir, gerektiğinde de delege etmeyi bilirim
- Gücümü içsel rehberliğimden alıp, kendimi gerçekleştirmek için bütüne katkıda bulunmaya, sorumluluk almaya, hizmete hazır olup işi yüklenmeye hazırım
