Nasıl bir insanım ve nasıl bir hayat istiyorum?
Ben doyasıya sevmek, sevilmek ve koşulsuz saf sevgiden beslenerek yaşamak istiyorum.
Ben bu hayat amacımı gerçekleştirmek isterken karşıma ne çıkıyor? Özümle bağlantımı nerede kaybediyorum?
Ama aldığım, verdiğim ya da hissettiğim şey her zaman koşulsuz sevgi olmayabiliyor (çocukluğumda sevilmekten çok dışlandım, istenmedim, horlandım, yalnız bırakıldım/terkedildim, kullanıldım, yaralandım, şiddet gördüm, tacize uğradım, güvenim sarsıldı, hayal kırıklığına uğradım, kandırıldım, saygı/değer görmedim ve içimde yaralı bir çocuk var). Böyle durumlarda kaynağının sevgi olmadığını hissettiğim her davranışı/duyguyu (bu duygu kendime ait bile olsa) tehdit olarak algılıyorum ve varoluşsal bir korkuya kapılıyorum. Sanki bende bir yanlışlık var ve bütün dünya bana karşıymış hissine kapılıyorum ve ya tehdit olarak gördüğüm her şeyle savaşmaya başlıyorum ya da kendimi yaralanmaktan korumak için kalbimi kapatıp, katılaştırarak kendi özümle bağlantımı koparıyorum.
Özümle bağlantımı kaybedince neler yaşıyorum?
- Bütün dünya bana karşıymış gibi hissediyorum, şüpheci ve her an tetikte olabiliyorum
- Başkalarının olağan davranışlarını bile bazen bana karşı yapılmış bir saldırı gibi algılıyorum
- Her şeyin arkasında olumsuz bir şey arıyorum
- Kendimi sık sık yaralanmış ve saldırıya uğramış gibi hissediyorum
- Çok çabuk sinirleniyorum, kaba olabiliyorum
- Sinirli, keyifsiz, tedirgin tepkiler veriyorum
- Kalbim sanki taş gibi, soğuk
- Sevgimi kolay kolay gösteremiyorum
- Bazen etrafımdaki ufak tefek şeylere bile sinirleniyorum
- Kıskançlık hissediyorum (bende olmayan bir şeye başkası sahip olunca bu bana çok acı veriyor
- Yaralandığımı hissettiğimde ben de karşı tarafı yaralamak istiyorum ama kendime daha çok zarar veriyorum
- Hem kendimi hem de başkalarını kolay affedemiyorum, kinci olabiliyorum
- İstemediğim bir şeyi yapmak zorunda kaldığımda çok sinirleniyorum
- Bana saygısız davranıldığında, yeterince değer verilmediğini hissettiğimde ya da yalan söylendiğinde çok öfkeleniyorum
- Duygularımı (öfke, nefret, kıskançlık, kin vs.) kabul edemiyorum, onlarla baş edemiyorum
- Aniden ateşim çıkabiliyor, alerji, kaşıntı, tansiyon, iltihaplanmalar, autoagresyon hastalıkları gibi rahatsızlıklarım olabiliyor
Neyi değiştirmek istiyorum?
Ama ben artık enerjimi sürekli tetikte, şüphe ve öfkeyle harcamak istemiyorum.
Neye direndiğim için acı çekiyorum? ( Neyi kabul etmeye, neyi bırakmaya, neyle yüzleşmeye direniyorum?)
İçimdeki çocuğun yaraları sarılmadıkça ne yaparsam yapayım başkalarının yaralarıma dokunmasını ve bana kötü hissetirecek bir şey yapmasını engelleyemeyeceğim gerçeğine direnmeyi bırakıyorum.
Çobanpüskülü’nün çiçek özü bana nerede yardımcı olur? Kendi özümle nasıl bağlantı kurabilirim?
Sürekli savunma ya da saldırı halinde olmaktansa kendimi içimdeki yaraları dönüştürmeyi seçiyorum. Bende yanlış bir şey olmadığını biliyorum, duygularımı, bana vermek istedikleri mesajı kendimi onlarla özdeşleştirmeden sevgiyle kabul ediyorum. Bakış açımı diğerlerinin davranışlarını tehdit olarak algılamaktan, „özünde her şey ve herkes iyidir ve birbirimize bir şeyi göstermek için birbirimizin hayatındaki rollerimizi oynuyoruz“a çeviriyorum. Böylece dışarıdan gelen tepki ve davranışların gerçekten tehdit olup olmadığını ayırt edebiliyorum. Kalbimi var olan her şeye ve sonsuz sevgiye açıyor ve kendi özümle tekrar bağlantı kurabiliyorum.
Kendi özümle bağlantıda olduğumda içimdeki hangi potansiyeli ortaya çıkarabilirim?
- Derinden seviyorum ve seviliyorum
- Her şeyin, herkesin içindeki iyiyi, güzeli, sevgiyi görebiliyorum
- Başkalarının duygularını ve davranışlarını çok iyi tartabiliyorum
- Kendimi seviyorum, özümdeki sonsuz sevgiyi hissediyorum
- İç huzurumu hissediyorum
- Kalbimi açıyorum, evrende bulunan her şeyi sevgiyle kucaklıyorum, var olan her şeyin, herkesin iyiliğini istiyor ve katkıda bulunmak için elimden geleni sevgiyle yapıyorum
- Yaşamayı seviyorum
- Kendi duygularımı da başkalarınınkileri de saldırı gibi değil bir mesaj vermek isteyen sinyaller gibi değerlendiriyorum
- Başkalarının kaba davranışlarının altındaki yaralarını seziyor ve kimsenin bana karşı değil sadece herkesin kendi tarafında olduğunu biliyorum
