Nasıl bir insanım ve nasıl bir hayat istiyorum?
Ben duygusal bir insanım, duygularımı açıkça göstererek ve onlardan güç alarak yaşamak istiyorum.
Ben bu hayat amacımı gerçekleştirmek isterken karşıma ne çıkıyor? Özümle bağlantımı nerede kaybediyorum?
Ama duygularımı olduğu gibi açığa çıkarmam her zaman hoş karşılanmadığı gibi zararıma bile olabiliyor. Küçüklüğümden beri duygularımı gösterdiğimde azarlandığım/alay edildiğim/küçümsendiğim /dışlandığım birçok şey yaşadım. Bu yüzden yoğun duygular hissettiğimde korkuya kapılıyorum, sürekli kontrol altında tutmaya ve mümkün olduğu kadar bastırmaya çalışıyorum. Ama korkup bastırdıkça içimde saatli bir bombaya dönüşüyor, zaman zaman içimden birine zarar verme isteği bile gelebiliyor ve kendi kendimden ve gölge tarafımdan korkup kaçmak istiyorum. Ve kaçmaya çalıştıkça kendi özümle bağlantımı iyice kaybediyorum.
Özümle bağlantımı kaybedince neler yaşıyorum?
- Birden patladığım, ağlama ve öfke nöbetleri geçirdiğim olur
- Duygu patlaması yaşamaktan ve kontrolümü kaybetmekten korkuyorum
- Bazen çok yıkıcı şeyler aklıma geliyor ( karşımdakine şiddet kullanmak, birini öldürmek, zarar vermek..vb), kendimden korkuyorum, içime bakmaya bile cesaret edemiyorum ve aklıma gelenleri, bilinçaltımdakileri sürekli bastırmaya çalışıyorum
- İçimde sürekli „açığa çıkmak isteyen“ duygularımla, „bastırmaya, kontrol altında tutmaya çalışan“ mantığımın kavgası var. Asitli bir şişe sanki sürekli çalkalanıp, köpürüyor ve kapağı açılırsa birden fışkırıp heryeri yakacak.
- Duygularım hakkında konuşmaktan korkuyorum
- En uç noktada: Bazen sinir krizi geçirmekten, çıldırmaktan korkuyorum
Neyi değiştirmek istiyorum?
Ve ben artık kendimden bu kadar uzak, içimde sürekli bir savaşla ve patlamaya hazır barut gibi gerginlik ve korku içinde yaşamak istemiyorum.
Neye direndiğim için acı çekiyorum? ( Neyi kabul etmeye, neyi bırakmaya, neyle yüzleşmeye direniyorum ?)
Ne kadar bastırmaya çalışırsam çalışayım duygularımdan da kendi gölge tarafımdan da asla kaçamayacağım ve yüzleşmekten kaçtığım sürece içimdeki savaşın şiddetle artacağı gerçeğine direnmeyi bırakıyorum.
Eriğin çiçek özü bana nerede yardımcı olur? Kendi özümle nasıl bağlantı kurabilirim?
Erik çiçeğinin özü duygularımın aslında hayatım için ne kadar güçlü araçlar olduğunu ve onları bastırdığımda özümden gelen iç sesimi de bastırdığımı anlamama yardımcı oluyor.
Herkesin her çeşit duygu ve dürtüyü içinde taşıdığını, hepimizin bir gölge tarafının olduğunu ve bunun insan olmanın bir parçası olduğunu sevgiyle kabul ediyorum. Duygularımın ve dürtülerimin sadece görülmek, bir şey farkettirmek ve akıp gitmek istediklerini anlıyorum. Kendimi duygularımla ve gölge tarafımla özdeşleştirmeyi bırakıyorum ve bir adım geri çekilip sadece izleyerek duyguların da, bilinçaltımdan gelen bütün dürtülerin de yüzeye çıkmasına izin verip kendi özümle yeniden bağlantı kuruyorum.
Kendi özümle bağlantıda olduğumda içimdeki hangi potansiyeli ortaya çıkarabilirim?
- Duygularımın farkındayım
- Duygularımın hayatım için büyük bir zenginlik olduğunu bilirim
- Yoğun duygular içindeyken sakin bir şekilde geri çekilip dışarıdan izleyerek akmasına izin veririm, kendimi duyguya kaptırmadan bana vermek istediği mesajı almaya çalışırım
- Kendi gölge tarafımı tanırım ve kabul ederim, bunun da insan olmanın bir parçası olduğunu bilirim.
- Yıkıcı dürtüler hissettiğimde (kendimi kaybetmek, birine/bir şeye zarar verme isteği vb.) kendimi o dürtüyle özdeşleştirip dehşete kapılmam (içimden beni deli eden birine vurmak geldiğinde, ben ne kadar korkunç şiddet eğilimli bir insanım diyerek kendimi düşünceyle özdeşleştirip paniğe kapılmam). Bunların eyleme geçirmediğim sürece sadece zihnimde birer düşünceden ibaret olduğunu, bunu düşünmekte korkulacak bir şey olmadığını ve kontrollü bir şekilde yüzeye çıkmasına izin verdiğimde kendiliğinden akıp gideceğini bilirim.
- Duygularımla barışık ve huzurluyum
- Duygularımı doğru zamanda ifade ederim
- Rahat bir insanım, kolay kolay kendimi kaybetmem
