Nasıl bir insanım ve nasıl bir hayat istiyorum?
Ben duygusal olarak çok açık, hassas ve spontan bir insanım. Başıma gelenlere metanetimi koruyarak ve o anki duruma göre en uygun tepkileri vererek yaşamak istiyorum.
Ben bu hayat amacımı gerçekleştirmek isterken karşıma ne çıkıyor? Özümle bağlantımı nerede kaybediyorum?
Ama başıma her zaman metanetimi kolayca koruyabileceğim şeyler gelmeyebiliyor. Hiç beklemediğim, kontrolüm dışında ve çok ani gelişen olaylarda (ani bir hayati tehlike yaşanan ya da beynin hayati tehlike olarak algıladığı bütün durumlar; kaza, ölümcül bir hastalığı öğrenme, yakın birinin ani kaybı, ani bir saldırı, herhangi bir şekilde ani korku duyulan anlar vb.) birden hem fizyolojik hem de psikolojik olarak çok aşırı tepki gösterebiliyor, panik oluyor ve kendi özümle bağlantımı da, kontrolü de tamamen kaybedebiliyorum.
Özümle bağlantımı kaybedince neler yaşıyorum?
- Çabuk panik olmaya meyilliyim
- Ani gelişmelere karşı sinirlerim pek sağlam değil, küçük bir şey bile olsa kaldıramıyorum
- Önceden öngöremediğim, beklemediğim, olağandışı durumlarda (trafik kazasından, gece yarısı çalan telefona kadar ) panik olup, kontrolümü kaybedecek derecede korku duyuyorum
- Çok sık kabus görüyorum
- Birden ellerim terler, kalp çarpıntısı yaşarım, elim ayağım buz gibi olur
- Çocuklarda: gece kabusları, kalp çarpıntısı, el terlemesi (örn. Sınavlardan önce)
Neyi değiştirmek istiyorum?
Ama ben artık yaşadığım beklenmedik gelişmelere karşı aşırı tepki vermekten yoruldum. Metanetimi korumak ve tepkilerimi panik olmadan vermek istiyorum.
Neye direndiğim için acı çekiyorum? ( Neyi kabul etmeye, neyi bırakmaya, neyle yüzleşmeye direniyorum?)
Yaşadıklarıma aşırı tepki vermemin temelinde daha önce yaşadığım gerçek bir hayati tehlikenin (dünyaya gelirken yaşanılan doğum travmasından, çocukluk ya da yetişkinlikte yaşanan hayati tehlikelere kadar hepsi) ya da fazla hassaslığımdan dolayı beynimin hayati tehlike var diye yorumlayıp, öyle tepki vermeme yol açtığı bir olayın (örn. hiç beklemediğim birinden, hiç beklemediğim bir anda gelen şiddetli sözlü saldırı, çok yakın bir aile üyesinin ani ölümü vb.) travmasının kalıntılarıyla çok çabuk tetiklenen ve her insanın nihai korkusu olan ölüm korkusunun yattığının farkındayım. Hayatta kalmak için bu korkuya ihtiyacım olduğunu ve bu korkunun hiçbir zaman yok olmayacağını (ve yok olmaması gerektiğini) biliyorum. Yapabileceğim tek şeyin zihnimi eğitip sakinleştirerek ( doğum travması da dahil eski travmaları bir profesyonel yardımla çözerek, kişiye özel bir metodla yaşamsal korku hissedilen anda bloke olmuş enerjiyi serbest bırakmak vb. ) beklenmedik bir şey olduğunda bir anlık bile olsa olayın dışına çıkarak durumun hayati tehlikesi olup olmadığını sağlıklı değerlendirebilmesini ve aşırı değil yerinde, metanetli bir tepki vermesini sağlamak olduğunu görüyorum.
Ladenin çiçek özü bana nerede yardımcı olur? Kendi özümle nasıl bağlantı kurabilirim?
Ladenin çiçek özü panik anında kendimi yeniden merkezlememe ve toparlamaya yardımcı oluyor. Dikkatimi dışarıda olup bitenden çekip, kendi içime odaklanarak özümle yeniden bağlantı kuruyorum. Gerçekten ani bir durum olup olmadığını ve eğer ani bir durumsa yapabileceğim en iyi şeyin ne olacağını panik halinde kendimi kaybederek değil, ancak metanetle içimden gelen sese odaklanırsam bilebileceğimi anlıyorum.
Kendi özümle bağlantıda olduğumda içimdeki hangi potansiyeli ortaya çıkarabilirim?
- Sakinliğimi kolay kolay kaybetmem
- Beklenmedik olaylara metanetle tepki verir, o an gerekeni panik olmadan yaparım
- Ani olayları çok iyi yönetirim
- Çok kritik anlarda sezgilerime güvenir ve olaya hâkimiyetimi kaybetmeden çabucak müdahale ederim
- Çok sarsıcı bir olayda, tehlike geçtikten sonra içimdeki duygu yükünü mutlaka boşaltırım, şok anında yaşadığım yoğun duygularla yüzleşmekten kaçınmam
