Nasıl bir insanım ve nasıl bir hayat istiyorum?
Ben anaç bir insanım ve etrafımdaki insanların iyiliği için uğraşırım. Hayatımı başkaları için koşulsuz emek vererek, severek ve sevilerek yaşamak istiyorum.
Ben bu hayat amacımı gerçekleştirmek isterken karşıma ne çıkıyor? Özümle bağlantımı nerede kaybediyorum?
Ama kendim koşulsuz sevgiyi yeterince alamadım. Ben sevgiyi büyüklerin dediklerini itiraz etmeden yaparak, onlara olabildiğince kusursuz hizmet ederek, okuldan iyi notlar getirerek, başarılarımla ve buna benzer şeylerle hep satın almak zorunda kaldım. Karşılıksız sevgi alamadığım için kendi özümle sağlıklı bir bağlantı kurup kendi içimi özümden beslenecek kadar doldurmadım ve istesem de karşılıksız vermekte zorlanır hale geldim. Sürekli insanlar için bir şeyler yapıp karşılığında beklediğim oranda sevgi alamadığımda çok derin bir hayal kırıklığına uğruyorum, ne yaparsam yapayım içimdeki sevgi açlığını dolduramıyorum, sevilmem için yeterli olmayacak korkusu yaşıyorum ve daha çok dışarıya yönelerek kendi özümden daha da uzaklaşıyorum.
Özümle bağlantımı kaybedince neler yaşıyorum?
- Sürekli herkes için bir şeyler yapmaya, kendi ihtiyaçlarımdan önce başkalarınınkini karşılamaya çalışıyorum
- Kendi sorunlarımdan önce başkalarınınkini çözmeye çalışıyorum, benimkiler daha acil olsa bile
- Çok küçük yaşlarda başkalarının sorumluluğunu aldım (kardeşlere bakma, ev işlerini üstlenme vb.), kendime bakmak gibi bir fırsatım olmadı
- İçimde dipsiz bir kuyu var gibi hissediyorum, insanlar için yaptıklarımın karşılığında gelen ilgi, sevgi ve onay benim içimdeki açlığı doyurmaya yetmiyor
- Bu açlığı doyurmak için daha çok sey yapmaya ve hatta ilgi çekmek ve daha çok sevgi alabilmek için diğerlerini manipule etme yoluna başvuruyorum (çocuklarım uzun zamandır aramadıysa hasta rolü yaptığım, beni daha çok ziyaret etsinler diye en sevdikleri en zahmetli yemekleri hazırladığım, bulunduğum ortamda ilgi çekmek için ne kadar çok derdim olduğundan bahsettiğim/kendimi acındırmaya çalışıp duygu sömürüsü yaptığım vb olur)
- Yakınlarımın duygu durumlarıyla ve sorunlarıyla ilgilenirim, düzeltmem, uyarmam, öneride bulunmam gereken bir şey mutlaka vardır
- Bana ihtiyaç duyulmasına ihtiyacım var, bu yüzden diğerlerini bana muhtaç etmeye çalıştığım olur (Çocukların her işlerini benim halledip, kendi yapabilcekleri şeyleri bile yapmalarına izin vermememin altında bana hiç ihtiyaç duymayacak kadar kendi ayakları üzerinde durmalarından ve bağımsız olmalarından korkmam yatıyor olabilir )
Neyi değiştirmek istiyorum?
Ama ben artık sürekli –altında bilinçli ya da bilinçsiz bir beklentiyle- başkaları için bir şeyler yapıp karşılığıni istediğim kadar alamadığımda hayal kırıklığına uğrayarak yaşamak istemiyorum.
Neye direndiğim için acı cekiyorum? ( Neyi kabul etmeye, neyi bırakmaya, neyle yüzleşmeye direniyorum?)
İçimdeki boşluğu dışarıdaki insanların sevgisini satın alarak doldurmamın mümkün olmadığı gerçeğine direnmeyi bırakıyorum.
Hindibanın çiçek özü bana nerede yardımcı olur? Kendi özümle nasıl bağlantı kurabilirim?
Chicory’nin özü önce ben kendimi sevmedikçe dışarıdan satın almaya çalıştığım sevginin beni asla doyurmayacağını anlamama yardımcı oluyor. Her insan gibi benim de hiçbir şey yapmadan koşulsuz sevilmeye hakkım var. Ancak ben kendi özümden beslenip, önce kendime koşulsuz sevgi verebilirsem diğer insanlara da gerçek sevgi ve ilgi sunabileceğimi ve karşılığını da aynı oranda alabileceğimi anlıyorum. Kendimi arka sıralardan öne alıyorum, dikkatimi içime, duygusal ve fiziksel ihtiyaçlarıma çevirerek kendi özümle yeniden bağlantı kuruyorum ve gerçek potansiyelimi hatırlıyorum.
Kendi özümle bağlantıda olduğumda içimdeki hangi potansiyeli ortaya çıkarabilirim?
