Nasıl bir insanım ve nasıl bir hayat istiyorum?
Ben mütevazı ve gerçekçi bir insanım. Neyi ne kadar iyi yapabildiğimi bildiğim, bir şeyleri başardığım ve başarabildiğimi de gösterebildiğim bir hayat istiyorum.
Ben bu hayat amacımı gerçekleştirmek isterken karşıma ne çıkıyor? Özümle bağlantımı nerede kaybediyorum?
Ama neyi ne kadar iyi yapabildiğimi çok açık ve net bilebilmek her zaman mümkün olmayabiliyor. Bunun için önce denemeye ve görmeye, daha sonra tekrarlayarak geliştirmeye ihtiyacım var. Ama çocukluğumda özgürce, deneyebilme ve sonrasında tekrar tekrar çalışıp kendimi aşma olanağı bulamadım. „Sen yapamazsın, sen daha küçüksün„ denilerek çoğu şeyi denememe bile fırsat verilmedi ve kendiliğimden denediğimde de ya başkalarıyla karşılaştırıldım, yetersiz bulundum ya da iyi yapamadığım şeyler toleransla karşılanıp, daha iyi yapabilmem için desteklenmedi; gerizekalı mısın, bunu nasıl yapamazsın, X’in çocuğu neler yapıyor, sen neden yapamıyorsun, sen buna başarı mı diyorsun, iyi olman için daha çok çalışmalısın vb söylemler hala kulaklarımda yankılanıyor. Kendime güvenemiyorum, başaramamaktan ya da başkalarının daha iyi yapıp benim yapamayacağımdan yaşamsal bir korku duyuyorum. Sürekli yetersizlik duygusuyla yaşıyorum ve kendimi otomatik olarak başkalarıyla karşılaştırıp onlardan daha kötü bularak kendi özümle bağlantımı kaybediyorum.
Özümle bağlantımı kaybedince neler yaşıyorum?
- Neyi yapıp neyi yapamayacağımı bilemiyorum
- Daha önce ilk denemelerimde başarısız olduğum zaman bana söylenen olumsuz şeylere – sen yapamazsın, beceriksizsin, çok yeteneksizsin vs- o kadar inandım ve umutsuzumki, içimden gelse bile bir daha o konularda bir şey yapmayı deneyemiyorum bile
- Bir şey yapamayacağımı baştan kabul ederim, yeni bir şey denemeye pek yanaşmam
- Ne zaman yeni bir şey denemek istesem içimden bir ses onu nasıl „yapamayacağımı“ söyleyip denemeye bile gerek olmadığına ikna etmeye çalışıyor
- Neyi neden yapamayacağıma kendimi ve çevremi inandırmak için mantıklı sebepler ortaya koyarım “ama ben diğerleri gibi x üniversitesini bitirmedimki”, “ tabi ben kadın olarak daha şanssızım”, “ama benim x’i yapmak için yeterince pratiğim yokki”…
- Kendimi başkalarıyla çok karşılaştırır ve yetersiz hissederim
- Kendimi kendi ölçülerimle değil başkalarının ölçülerine, kriterlerine göre değerlendiririm
- Bazen dünyanın geri kalanı her şeyi başarabilir, her şeye yetebilir ama bir ben bu kadar başarısız ve yetersizim gibi hissediyorum
- Birinin bir şeyi benden daha iyi yaptığını görünce kendimi çok yetersiz, başarısız hissediyorum, ne yaparsam yapayım asla onlara yetişemeyecekmişim, yeterince iyi yapamayacakmışım gibi geliyor ve kendimi geliştirmek yerine çoğu zaman geri çekiyorum
- Genel olarak kendimi diğerlerinden aşağı görme eğilimim var
- İyi yaptığım şeyler mi? Ne kadar iyi yapiyor olabilirimki, benden çok daha iyi yapan o kadar çok insan varki…
- Kendimi cinsiyetim, derimin rengi, geldiğim ülke, dil, bedensel bir özür vb. bir sebepten dolayı ikinci sınıf/daha az değerli görüyorum
- Yaptığım iş/işyerindeki pozisyonum benim kapasitemin/yeteneklerimin altında
Neyi değiştirmek istiyorum?
Artık kendimi sürekli yetersiz hissetmekten, iyi yapabildiklerimi ortaya çıkarıp geliştirmek yerine kendi kendimi başkalarıyla karşılaştırarak yapabileceklerimi yapmaktan alıkoymaktan yoruldum.
Neye direndiğim için acı çekiyorum? ( Neyi kabul etmeye, neyi bırakmaya, neyle yüzleşmeye direniyorum?)
Diğerlerinden daha az „iyi“ yaptığım şeylerin mutlaka olacağı, her şeyi „en iyi yapan“ olmamın mümkün olmadığı, önemli olanın kendi potansiyelimin ne kadarını ortaya çıkarabiliyor olduğum ve kendimi başkalarının ölçülerine göre değerlendirdiğim sürece yetersiz hissetmeye mahkûm ederek kendi potansiyelimi kendim engellediğim gerçeğine direnmeyi bırakıyorum.
Melez çamının çiçek özü bana nerede yardımcı olur? Kendi özümle nasıl bağlantı kurabilirim?
Melez çamının çiçek özü kendimi karşılaştırdığım bütün yabancı ölçüleri farketmeme ve bırakmama yardımcı oluyor. Hayatın bana sadece baş edebilmem için gereken bütün yeteneklere sahip olduğum deneyimleri yaşatacağını anlıyor ve sevgiyle kabul ediyorum. Dışarıdan aldığım bütün ölçüleri/söylemleri bırakıp kendimi sadece ben olarak objektif bir şekilde değerlendirmeyi seçiyor ve kendi özümle yeniden bağlantı kuruyorum. Bütüne en yüksek katkıyı kendimi geri çekerek değil, ancak „gerçek ben“i bütünüyle olarak ortaya koyarak sağlayabilirim. Görevlerimi, sorumluluklarımı, aldığım işleri bana özgü bir şekilde yerine getirmeye, kendi tarzımla yapmaya izinliyim.
Kendi özümle bağlantıda olduğumda içimdeki hangi potansiyeli ortaya çıkarabilirim?
- Kendime güvenirim
- Yeterince iyi olduğuma inanırım
- Kendimi çok iyi tanırım ve analiz ederim
- Neyi ne kadar yapabileceğimi objektif ve gerçekçi bir şekilde değerlendiririm
- Yeteneklerimi ve güçlü yönlerimi de, güçsüz yönlerimi de bilir ve sevgiyle kabul ederim
- Kendime güvenirim
- Yeterince iyi olduğuma inanırım
- Potansiyelimi ortaya çıkarma ve kendimi gerçekleştirme cesaretini gösteririm
- Kendimi sadece kendimle karşılaştırır, gelişimimi sadece kendi ölçülerimle değerlendiririm (herkesin donanımının, yaşadıklarının, tecrübelerinin, yeteneklerinin farklı olduğunu, birini başkasıyla karşılaştırmanın ikisinin deneyimine de haksızlık olacağını bilirim ). Kendimi sadece dünkü benle karşılaştırıp, gelişimimi sadece ona göre değerlendiririm
- Meydan okumaları severim, kendi sınırlarımı korkusuzca denerim
- Potansiyelimi ve yeteneklerimi göstermekten ve ortaya koymaktan çekinmem, kendimi geri çekmem
- Birisinin bir şeyi daha iyi yaptığını gördüğümde nasıl yapıldığı, hangi yöntemler kullanıldığı vs. konusunda bilgi edinir, bunu kendim için bir gelişme fırsatı olarak görürüm
- Kendime güvenirim, başkalarının başarısını kıskanmam
