Nasıl bir insanım ve nasıl bir hayat istiyorum?
Ben problemlerimi enine boyuna düşünüp, zihnimde netleştirerek çözümlere ulaşmak istiyorum.
Ben bu hayat amacımı gerçekleştirmek isterken karşıma ne çıkıyor? Özümle bağlantımı nerede kaybediyorum?
Ama her zaman, her şeyi zihnimle çözmem mümkün olmuyor. Yaşadığım olaylar sonucunda acı, korku, endişe, üzüntü gibi duygulara izin vermekten ve deneyimlediğim şeyin altında yatan gerçekle yüzleşmekten korktuğumda zihnim -dikkatimi başka yöne çekip, beni acıdan korumak için- beni sürekli dönüp duran düşüncelerle meşgul ediyor. Kendimi zihnimdeki düşüncelerle özdeşleştirip, kendimi kaptırdıkça da özümle bağlantımı kaybediyor ve sorunun kökünden giderek uzaklaşıyorum.
Özümle bağlantımı kaybedince neler yaşıyorum?
- Zihnim o kadar doluki, sürekli bir şeyler düşünmekten geceleri uyuyamıyorum
- Çoğunlukla kendi kendime konuşurum
- Biriyle tartışıp da içimdekileri söyleyemediysem sürekli söyle deseydim, böyle deseydim diye düşünüp dururum
- Bazı konulara ya da yaşadığım bazı olaylara takılıp kalıyorum, gece gündüz sürekli evirip çevirip aynı konuyu düşünüyor fakat hiçbir sonuca/çözüme ulaşamıyorum
- Yıllar önce olmuş şeyler aklıma takılır ve onu öyle değil böyle yapsaydım diye hayıflanır dururum
- Bazen bütün düşüncelerden kaçıp kurtulmak istiyorum ama bir türlü zihnimi susturamıyorum
- Uykusuzluk, baş ağrısı, sürekli gerginlik gibi şikayetlerim var
Neyi değiştirmek istiyorum?
Ama ben artık zihnimin esiri olup, kafamda beni hiçbir sonuca vardırmayan düşüncelerle boğuşmaktan yoruldum, netlik ve huzur istiyorum.
Neye direndiğim için acı cekiyorum? ( Neyi kabul etmeye, neyi bırakmaya, neyle yüzleşmeye direniyorum?)
Beni bir çözüme götürmeden, sadece sürekli tekrarlanarak beni meşgul eden düşüncelerin buz dağının sadece görünen yüzü olduğu, altında yatan duyguya (güvensizlik, korku, kırgınlık, öfke, hayal kırıklığı, kaygı, travma vb.) ve onun kaynağına ulaşıp, hissetmeye izin vermediğim ve onu dönüştürmediğim sürece bu kısır döngüden çıkamayacağım gerçeğine direnmeyi bırakıyorum. Bazı konuların özüne sadece zihnimle gelemeyeceğimi, ancak zihnim ve kalbim ortak çalıştığında sağlıklı çözümler bulabileceğimi anlıyor ve sevgiyle kabul ediyorum.
Ak kestanenin çiçek özü bana nerede yardımcı olur? Kendi özümle nasıl bağlantı kurabilirim?
Ak kestanenin çiçek özü zihnimin sakinleşmesine yardımcı oluyor. Dümene zihnim ve kalbimin beraber geçmesine izin veriyor ve kendi özümle yeniden bağlantı kuruyorum. Kendimi düşünmekten çok hissetmeye açtığımda zihnimdeki gereksiz düşünceler yavaş yavaş kayboluyor ve altındaki duygular ortaya çıkıp gözle görünür oluyor. Duygularımla kendimi özdeşleştirmeden yüzeye çıkmalarına izin verip temas ettiğimde her şey netleşiyor ve dönüşüm başlıyor.
Kendi özümle bağlantıda olduğumda içimdeki hangi potansiyeli ortaya çıkarabilirim?
- Zihnim sakin ve nettir
- Düşüncelerimi zamanında kesip durdurmayı ve istediğim gibi yönlendirmeyi iyi bilirim
- Zihnimi; kendimi düşüncelerimle özdeşleştirip, beni manipule etmesine izin vermeden problem çözmek için kullanırım
- Her şeyi düşünerek çözemeyeceğimi bilir, duygularımı ve kalbimi asla gözardı etmem
- Anlayışım güçlüdür
- Direk konunun özüne gelir, zihnimin beni çemberin dışında tutmasına izin vermem
- İstediğim zaman zihnimi boşaltır ve uykuya dalarım
- Hiçbir sonuca/çözüme varamadan sürekli aynı şeyi düşündüğümü farkettiğim an kendime şu soruları sorarım: „neyi hissetmekten kaçıyorum, bunun altında hangi duygu var?“, neyi kabul/itiraf/affetmeye ihtiyacım var?“, „kendimi ne için affedemiyorum?“, „ hangi travmamla yüzleşmekten kaçıyorum?“
